شکستم چون آینه ای در حضور سنگ؛
غرورم را باختم در حضور کوه؛
و از رنج کبوتر پرسیدم در حضور شکوفه نازک و گم گشتم در آسمان مه آلود خود؛
و گریختم از خویش ؛
و فرصت زندگی را تجربه کردم ،
اما...
به تلخی !!!!!
ولی باز بر خویش می بالم که می توانم زندگی کنم و
دوست بدارم
زیستن را./ع
