تو را به جای تمام کسانی که نشناختم دوست می دارم
تو را به جای همه روزهایی که نمی زیستم دوست می دارم
برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای خاطر نخستین گناه
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که دوست نمی دارم دوست می دارم
سپیده که سر بزند
در این بیشه زار خزان زده شاید گلی بروید شبیه آنچه در بهار بوییدیم
پس به نام زندگی هرگز نگو هرگز
.......................................................!
